اگر همه ما به این فکر می افتادیم که ظرفیت های خودمان راشناسایی کنیم ودر رفع نقص وضعف اوبکوشیم نقاط قوت را تقویت کنیم این قدر دادگاه های ما پر از شکایت نبود

هر بار از جلوی دادگاه رد می شوم آدمهای متفاوت از پیر تا جوان وبچه سال را میبینم واقعا متاسف میشوم بارها به چشم خود دیده ام سر یک کلمه آقا بزن کنار حاج خانم مراقب باش بلوایی بپا شده که نگو ونپرس همه مثل این که طلب کار هم هستند .حق را بخودشون میدهند دیگری را خاطی بشمار می آورند این در همه امور صدق می کند از توی خود دادگاه گرفته تا کوچه وبازار وخیابان بابا کمی تامل کمی حلم استوره های مردم فیلمهای بزن بکش شده مردم از این ها الگو میگیرند چه خبر است 

در خانه که وضع بدتر است بخصوص زوجهای جوان سر کوچکترین چیز بهانه جویی می کنند.

عصبانی می شوند سر بچه مظلوم خود دق ودل خالی می کنند

بیاد دارم دبیر ریاضی را که وقتی سر کلاس می آمد نفس بچه ها بند می آمد اگر یکی راصدا می زد وجواب رادرست نمیدانست چه اهانت ها وداد وفریادها که سر اومی کشید من نماینده کلاس بودم به بچه ها پیشنهاد دادم برویم قبل از کلاس با او حرف بزنیم .

گفتند.

با ما لج میکند اما من آنها را قانع کردم

او بما گفت .من اخلاقم این است از کودکی هم با چهار برادرم همین رفتار را داشتم

وبا فرزند همسر البته اوهیچ اظهار ندامت پشیمانی نکرد انتظار داشت همه او را اینطور که دوست دارد قبول کنند و....باور کنید

من روحانی این چنین دیده ام مردم را موعظه می کند ولی خودش مستبد است.اما این ها را گفتم تا بگویم تا وقتی ظرفیت سازی نکنیم دچار مشکل خواهیم بود 

برای ظرفیت سازی وبالا بردن قدرت تحمل وتدبر خود باید از پیله خود خواهی بیرون بیاییم در خودمان گیر نکنیم همه چیز را از روی انصاف عدل واقعیت ببینیم وحق را بشناسیم

برای دیگران ارزش انسانی قایل باشیم هرچه برای خود میخواهم برای دیگران بخواهیم 

                             مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی